2-Santo_Domingo-1

2-Santo_Domingo-1

2-Santo_Domingo-1

2-Santo_Domingo-1

2-Santo_Domingo-2

2-Santo_Domingo-2

2-Santo_Domingo-2

2-Santo_Domingo-2

2-Santo_Domingo-3

2-Santo_Domingo-3

2-Santo_Domingo-3

2-Santo_Domingo-3

2-Santo_Domingo-4

2-Santo_Domingo-4

2-Santo_Domingo-4

2-Santo_Domingo-4

2-Santo_Domingo-5

2-Santo_Domingo-5

2-Santo_Domingo-5

2-Santo_Domingo-5

2-Santo_Domingo-6

2-Santo_Domingo-6

2-Santo_Domingo-6

2-Santo_Domingo-6

Na terenie zespołu budynków klasztoru Santo Domingo w stolicy Peru – Limie znajdują się trzy dziedzińce wewnętrzne z arkadami otaczającymi ogrody z fontannami. Najstarszy i najważniejszy zarazem powstał w okresie budowy kościoła, która rozpoczęła się w 1536 r. Na podstawie napisów umieszczonych na szkliwionej dekoracji płytek można datować początki tworzenia azulejos na lata 1604-1606. Łączna powierzchnia ścian z dekoracją ceramiczną to ponad 700 m² zdobionych płytkami o wymiarach 13 x 13 cm. Zabytkowa część Limy, w której znajduje się klasztor wpisana jest na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Kierowane przez dr hab. Jacka Martusewicza, prof. ASP prace obejmowały badania konserwatorskie oraz zabiegi restauratorskie na wybranych fragmentach dekoracji. Prowadzone były w ramach współpracy Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie z Museo del Convento de Santo Domingo en Lima oraz El Centro de Estudios Andinos de la Universidad de Varsovia en el Cusco.